Stanisław Karaźniewicz

Mój pradziadek Stanisław Karaźniewicz urodził się 4 kwietnia 1914 r. w Lubieliszkach, w okolicach Wilna jako najstarszy syn Jadwigi i Stanisława Karaźniewicz. Służbę wojskową rozpoczął w 1935 r. w Szkole Podchorążych w Wilnie. We wrześniu 1939 r. bezpośrednio ze szkoły wyruszył na front. Został przydzielony do 33 Dywizjonu Pancernego "Wilno", którym dowodził kpt. Władysław Łubieński.

33 Dywizjon Pancerny był pancernym pododdziałem rozpoznawczym Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. Został sformowany w dniach 24-25 sierpnia 1939 roku dla Wileńskiej Brygady Kawalerii. Pradziadek był dowódcą czołgu rozpoznawczego TKS. Brał udział w bitwie z okupantem niemieckim pod Tomaszowem Lubelskim we wrześniu 1939 r. Po przegranej bitwie trafił do niewoli, z której po kilkunastu tygodniach szczęśliwie uciekł z kilkoma kolegami. Wrócił do Wilna. W 1944 r. został wcielony do Wojska Polskiego. Przebywał w punkcie mobilizacyjnym w Białymstoku, skąd został skierowany na front. Pokonując szlak wojenny dotarł do obecnego województwa zachodniopomorskiego. Tam w 1945 r. usłyszał o zakończeniu II wojny światowej. Pozostał na tych terenach jako zarządca majątku w Dargomyślu. W lutym 1946 r. sprowadził z Wilna swoją żonę - moją prababcię Janinę i syna Stanisława, którzy do Polski przyjechali w wagonie bydlęcym.

Po wojnie pradziadek całe swoje życie związał z rolnictwem, będąc dyrektorem kilku Państwowych Gospodarstw Rolnych. Miał czterech synów. Zmarł 8 września 1981 r. Za udział w II wojnie światowej otrzymał następujące odznaczenia:
-Order Wojenny Virtuti Militari - odznaczenie wojskowe za wybitne zasługi bojowe
-Order Odrodzenia Polski, Polonia Restituta – odznaczenie za wybitne osiągnięcia na polu obronności kraju i służby państwowej
-Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 - odznaczenie za przyczynienie się do zwycięstwa nad faszyzmem hitlerowskim w okresie wojny 1939-1945

Materiały przygotował i pamiątki sfotografował - Paweł Łada, klasa Vd.